anna i ryszard: Agora musi przeprosić Macierewicza - Nasz Dziennik...

anna i ryszard: Agora musi przeprosić Macierewicza - Nasz Dziennik...: Agora musi przeprosić Macierewicza - Nasz Dziennik---------
PomocZamknij

MSAB Międzynarodowa Społeczna Agencja Badawcza (Niekończąca się Opowieść „Wszyscy dla Wszystkich”)Grecki Dionizos, syn dziewicy; urodzony 25 grudnia; był podróżującym nauczycielem... który czynił cuda np. zamieniał wodę w wino; nazywany był... "Królem Królów", "Synem Bożym", "Alfą i Omegą" itd; a po śmierci zmartwychwstał. Zdjęcie z Filmu: Zeitgeist, Zeitgeist Addendum Dionizos Dionizos (gr.: Διώνυσος lub Διόνυσος, Dionysos) zwany też Βάκχος Bakchos – według mitologii greckiej bóg urodzaju i winorośli, reprezentujący nie tylko jego upajający wpływ, ale także ten dobroczynny. Syn Zeusa i śmiertelnej kobiety Semele. Jego kult przywędrował do Grecji ze Wschodu, z Tracji, około VI wieku p.n.e. Na cześć Dionizosa odbywały się Dionizje. Kult [edytuj] Dionizos jest bogiem religijnych obrzędów, podobnych do tych, które odprawia się ku czci Demeter czy Persefony. W trackich misteriach miał na sobie skórę lisa, symbolizującą nowe życie. Jego obrzędy, zwane Misteriami Dionizyjskimi (Dionizjami), należały do najbardziej sekretnych. Wielu badaczy uważa, że Dionizos jest połączeniem lokalnego, greckiego bóstwa z innym, potężniejszym bogiem z Tracji, lub Frygii, prawdopodobnie z Sabazjosem. Narodziny [edytuj] Dionizos narodził się w dość dziwny sposób, co utrudnia przyporządkowanie go do olimpijskiego panteonu. Jego matką była śmiertelniczka Semele, córka Kadmosa, a ojcem Zeus. Żona Zeusa Hera była zazdrosna o jego kochanki. Kiedy Semele była w ciąży, bogini namówiła ją, by zmusiła Zeusa do ukazania swojej prawdziwej postaci. Semele nie wiedziała, kim naprawdę jest jej kochanek i z początku nie wierzyła Herze i nakazała Zeusowi, by dowiódł swojej boskości. Śmiertelnicy nie mogą jednak oglądać prawdziwych postaci bogów, Semele spłonęła. Zeus uratował jednak płód Dionizosa, zaszywając go sobie we własnym udzie. Kilka miesięcy później Dionizos się narodził. Według innych źródeł był synem Zeusa i Persefony, królowej świata podziemnego. Zazdrosna Hera i w tej wersji chciała zabić dziecko, posłała więc Tytanów, by rozszarpali niemowlę na kawałki. Zeus nie zdążył uchronić małego Dionizosa od śmierci. Zjedli oni wszystkie kawałki, oprócz serca, które uratowała Rea. Mając jego serce, Zeus chciał 'odtworzyć' Dionizosa w łonie Semele, dlatego Dionizos nazywa się 'podwójnie urodzonym'. Niektóre źródła podają, że Zeus nakazał Semele, by zjadła ona serce Dionizosa. Jego ponowne narodzenie było najważniejszym powodem czci w wielu religiach misteryjnych. Dzieciństwo [edytuj] Bachus i Adrianna Annibale Carraci Mitologia mówi, że Zeus oddał młodego Dionizosa pod opiekę Nimfom deszczu na górze Nysa. W nagrodę, Zeus umieścił je, już jako Hiady, pośród gwiazd. Kiedy Dionizos dorastał, odkrył niezwykłe właściwości cennego soku z winorośli. Hera nie zapomniała jednak o nim i napiętnowała go obłędem, Dionizos wyruszył w wędrówkę po całym świecie w towarzystwie satyrów i Menad. Najpierw udał się do Egiptu. W Libii spotkał Amazonki, z którymi wybrał się na wyprawę przeciwko Tytanom, których udało im się pokonać. Następnie wyruszył w kierunku Indii. Po drodze starł się z królem Damaszku, z którego żywcem zdarł skórę. Dionizos podbił Indie, wprowadził uprawę winogron i założył wiele miast. W drodze powrotnej obróciły się przeciw niemu Amazonki, większość z nich wyciął w pień. Lecz dwie z nich walczyły dalej i urwały mu rękę, zjadły ją i umarły przez boską krew Dionizosa. Po powrocie do Europy Dionizos zawitał do Frygii, gdzie spotkał swoją babcię Reę, która wyleczyła go z obłędu i wprowadziła go w tajemnice swoich misteriów. Dionizos wyruszył potem do Azji, by rozprzestrzeniać tam kulturę wina, następnie przybył do Grecji, by tam dać początki kultu. Spotykał się tu nierzadko z oporem władców, ci jednak za każdym razem popadali w obłęd. Z Wikipedii Dionizos, Bakchos (mitologia grecka), bóg płodnych sił natury, religijnej ekstazy i wina, mający ponadto związek z życiem pozagrobowym. Syn Zeusa i Semele, wychowany na dworze króla Atamasa w Orchomenos w Beocji. Dotknięty obłędem za sprawą Hery, odbywał wędrówki po świecie w towarzystwie satyrów i menad (był m.in. w Egipcie i w Indiach, gdzie wprowadził uprawę winorośli). Na wyspie Naksos poślubił porzuconą przez Tezeusza Ariadnę. Jego orgiastyczny kult, znany na Peloponezie już w XIII w p.n.e., był pochodzenia wsch., a do Grecji przyszedł prawdopodobnie z Tracji. Połączono go z czasem z kultem Apollona w Delfach, dzieląc święty rok pytyjski na część apollińską i dionizyjską, a także z kultem Demeter i Persefony w Eleusis (misteria → eleuzyjskie). Mity związane z D. (→ Zagreusem) zostały przejęte i przekształcone przez orfików (orfizm, kosmogonia orficka). Główne święta ku czci Dionizosa to attyckie i ateńskie Dionizje. W Rzymie zwany był Bachusem i utożsamiany często z Liberem, czczony podczas orgiastycznych bachanaliów. Poświęcono mu winorośl, bluszcz, sosnę (której żywicą konserwowano wino) i figę. Atrybutami Dionizosa były: gałąź winorośli, tyrs, maski tragiczne (z jego świąt wziął początek dramat grecki) oraz fallus, byk i kozioł - symbole witalności i płodności. W sztuce starożytnej (zwłaszcza w sztuce archaicznej) przedstawiano go jako brodatego mężczyznę w szatach trackich lub frygijskich, siedzącego na tronie, później (w sztuce klasycznej) częściej jako pięknego, nagiego młodzieńca. W okresie hellenistycznym (III-I w. p.n.e.) utożsamiono Dionizosa z Sabazjosem. Zobacz również: Dionizyjska kultura seksualna, Dionizje, Grecji starożytnej religia, Satyra Inne na ten temat: Terezjasz, Choreofilia, Dionizyjska kultura seksualna, Członka symbolika, Grecki erotyzm, Bachanalie, Teos Dionizje (gr. Dionýsia od Diónysos Dionizos, gr. bóg wina, winnej latorośli i mistycznego szału) staroż. obchodzone na przełomie marca i kwietnia kilkudniowe święto ku czci boga Dionizosa, w czasie którego oprócz rytualnych ofiar i uczt odbywały się agony śpiewacze i wystawiano tragedie i komedie Hasło opracowano na podstawie „Słownika Wyrazów Obcych” Wydawnictwa Europa, pod redakcją naukową prof. Ireny Kamińskiej-Szmaj, autorzy: Mirosław Jarosz i zespół. ISBN 83-87977-08-X. Rok wydania 2001. Odwiedź w Internecie: Wydawnictwo Europa Wiem – darmowa encyklopedia, Portal Wiedzy Onet pl MSAB nie podważa istnienia tych Świętych Wzniesionych Mistrzów a bardziej chce zwrócić uwagę na specyficzny układ gwiazd i czas, w którym się tu na Ziemi pojawili. Zwrócić uwagę też na to jak wiele z nauk tych wielkich Świętych jest po dziś dzień zapamiętana i praktykowana, stosowana w życiu, czego chcieli nas nauczyć. Chcemy przyjrzeć się też jak wiele instytucji próbowało lub zarabia na wizerunkach i naukach tych Świętych i czy aby jest to zgodne z ich przesłaniem. MSAB zawsze w swoich komentarzach sugeruje się zdobytą wiedzą z różnych źródeł oficjalnych i nieoficjalnych poczynając od przysłowiowego strychu gdzie zostały ukryte jakieś zapomniane rękopisy zdjęcia itp. Poprzez wszystkie zakresy wiedzy szkolnictwa średniego i wyższego, różne grupy i społeczności, również tajne bractwa i stowarzyszenia. Nasze komentarze nie są osądem, lecz tylko wyrażeniem własnego zdania w oparciu o zdobytą wiedze i informacje, które to wszystkie staramy się sprawdzić. Wszystkim odwiedzającym MSAB zawsze sugerujemy Wyrobienie sobie Własnego Indywidualnego Zdania.