anna i ryszard: I co pan na to premierze?

anna i ryszard: I co pan na to premierze?: I co pan na to premierze? : Marek Pyza Pułkownik Ireneusz Szeląg zrobił się nadzwyczaj szczery. Wreszcie powiedział głośno to, z czego wsz...             ---------------------
PomocZamknij

MSAB Międzynarodowa Społeczna Agencja Badawcza (Niekończąca się Opowieść „Wszyscy dla Wszystkich”)Historia Horusa jest następująca: Horus narodził się z dziewicy (Isis-Marii) 25-go grudnia. Jego narodzinom towarzyszyła gwiazda na wschodzie. Po narodzinach cześć oddali mu trzej królowie. W wieku 12 lat był nauczycielem syna marnotrawnego, a w wieku lat 30 został ochrzczony przez postać zwaną ANUP... i tak zaczął się jego stan duchowny. Horus miał 12 uczniów, z którymi podróżował, czyniąc cuda takie jak uzdrawianie i chodzenie po wodzie. Horus był znany pod wieloma imionami: Prawda, Światło, Pomazaniec Boży... Dobry Pasterz, Baranek Boży i wiele innych. Po tym jak został zdradzony przez TYPHONA, Horus został ukrzyżowany, pochowany na 3 dni, a potem zmartwychwstał. Zdjęcie z Filmu: Zeitgeist, Zeitgeist Addendum Horus – egipski bóg nieba, opiekun monarchii egipskiej. Panujący faraon utożsamiał się z nim i przyjmował jego imię. Czczony pod postacią sokoła lub człowieka z głową sokoła zwieńczoną tarczą słoneczną oraz jako dziecko z palcem w ustach. Był synem Ozyrysa i Izydy lub Geba i Nut. Po śmierci Ozyrysa walczył (jako prawowity następca tronu) z Setem (bratem Ozyrysa) o tron faraona. Po kilku konkurencjach Rada Dwunastu Bogów przyznała władzę Horusowi. Horus uosabiał cały Egipt. (Wraz z nim często przedstawiano Nechbet i Wadżet, które symbolizowały połączony Egipt Górny i Dolny oraz uosabiały Hathor.) Jego synami byli: • Hapi • Imset • Duamutef • Kebehsenuf Zobacz też Zobacz zbiór multimediów na Wikimedia Commons: Mitra (mitologia) • Bóstwa solarne • Mitraizm • Wedy • Niedziela • Z Wikipedii Horus, w mitologii egipskiej, jedno z głównych bóstw egipskich, przedstawiane pod postacią sokoła, dysku słonecznego z sokolimi skrzydłami, mężczyzny z głową sokoła lub dziecka z palcem w ustach (Harpokrates). Wg najstarszych koncepcji teologicznych był bogiem nieba i światła, jego oczami były Słońce i Księżyc. Następnie bóstwo opiekuńcze Dolnego Egiptu i władzy królewskiej, w końcu jedyny syn Ozyrysai Izydy. Antagonizm Horusa i Seta uosabiał sprzeczności tkwiące w naturze i walkę o hegemonię między Dolnym i Górnym Egiptem. Horus występował pod różnymi imionami i postaciami. Głównym ośrodek jego kultu znajdował się w Edfu (Idfu). W czasach hellenistycznych identyfikowany z Apollinem. Zobacz również: Mitologia świata, Egiptu starożytnego religia Inne na ten temat: Dat, Buhen, Siwa, Buto, Egiptu starożytnego religia, Izyda, Kanopy Egiptu starożytnego religia Religioznawstwo, Afryka, Egipt Egiptu starożytnego religia to samoistnie powstały, skomplikowany konglomerat wierzeń, mitów i magii, istniejący w Egipcie jeszcze przed zjednoczeniem kraju (XXX w. p.n.e.). Konserwatyzm i swoiście pojmowany synkretyzm pozwolił na istnienie w systemie religijnym osobliwych sprzeczności: różne bóstwa łączono w jeden byt, w którym występowały cechy każdego z łączonych bogów, tradycjonalizm zaś spowodował, że jedynie niezbyt istotne cechy wierzeń ulegały ewolucji. Religia Egiptu była politeistyczna, choć wśród kapłanów panowało przekonanie o jedynym stwórcy wszechświata. Panteon był uproszczonym sposobem przedstawienia ludowi wielorakich aspektów Jedynego. Horus Izyda, malowidło ścienne Ozyrys Panteon obejmował różne związki rodzinne: triady (Ozyrys, Izyda, Horus), enneady (9 bóstw Heliopolis), ogdoady (8 bóstw Hermopolis). Istniała też cała lista bóstw lokalnych, które nie wypierały bogów najważniejszych. Władca był traktowany początkowo jako bóstwo i identyfikowany z Horusem, a następnie (koniec Starego Państwa) stał się synem boga (Amona – Re), był też najwyższym kapłanem. Karnak, relief z przedstawieniem Amona Bastet Edfu, świątynia Horusa Wyobrażenia Egipcjan o życiu po śmierci wynikały z ich poglądów o istocie człowieka. Istota ludzka była czymś niezmiernie złożonym, składającym się z ciała i elementów duchowych: "ka", "ba", "ach" i cienia, które nie mogły istnieć bez cielesnego odpowiednika (stąd mumifikacja lub choćby posąg czy inskrypcja z imieniem). Rozłączenie tych pierwiastków po śmierci przyczyniało się do całkowitej dezintegracji osoby, dlatego czyniono wszystko, by temu zapobiec (mumia, posągi, uwiecznianie imienia, obrzędy magiczne, bogate dary i ofiary z pokarmów). Stąd też wynikały zabiegi o trwały grób dla mumii (piramidy, mastaby czy groby szybowe). Piramida Chefrena w Gizie Mastaba Szeszemnefera w Gizie Wierzono także w rodzaj sądu nad duszami zmarłych (sąd Ozyrysa), które – aby się usprawiedliwić – korzystały z zaklęć i wzorów odpowiedzi zawartych w Księdze umarłych, w którą wyposażano każdego zmarłego. Świat zmarłych umieszczano "na zachodzie". W czasie panowania Amenhotepa IV Echnatona (XIV w. p.n.e.) władca próbował wprowadzić kult jedynego, słonecznego bóstwa Atona. W Okresie Późnym doszły do głosu elementy magiczne i wiara stała się zbiorem rytualnych zachowań i zaklęć. Świątynie egipskie prócz miejsca kultu (wnętrze przybytku dostępne było tylko dla kapłanów i władcy) były też szkołami (Domy Życia) dla przyszłych urzędników, lekarzy i kapłanów. Gromadziły wiedzę i zapiski kronikarskie, tu rodziła się literatura i sztuka, stąd płynęły dyrektywy dotyczące nauki, techniki, administracji państwowej i ekonomii. Deir el-Bahari, świątynia Hatszepsut Dolina Królów Zobacz również: Politeizm Inne na ten temat: Hypetralna świątynia, Egipt starożytny Wiem – darmowa encyklopedia, Portal Wiedzy Onet pl MSAB nie podważa istnienia tych Świętych Wzniesionych Mistrzów a bardziej chce zwrócić uwagę na specyficzny układ gwiazd i czas, w którym się tu na Ziemi pojawili. Zwrócić uwagę też na to jak wiele z nauk tych wielkich Świętych jest po dziś dzień zapamiętana i praktykowana, stosowana w życiu, czego chcieli nas nauczyć. Chcemy przyjrzeć się też jak wiele instytucji próbowało lub zarabia na wizerunkach i naukach tych Świętych i czy aby jest to zgodne z ich przesłaniem. MSAB zawsze w swoich komentarzach sugeruje się zdobytą wiedzą z różnych źródeł oficjalnych i nieoficjalnych poczynając od przysłowiowego strychu gdzie zostały ukryte jakieś zapomniane rękopisy zdjęcia itp. Poprzez wszystkie zakresy wiedzy szkolnictwa średniego i wyższego, różne grupy i społeczności, również tajne bractwa i stowarzyszenia. Nasze komentarze nie są osądem, lecz tylko wyrażeniem własnego zdania w oparciu o zdobytą wiedze i informacje, które to wszystkie staramy się sprawdzić. Wszystkim odwiedzającym MSAB zawsze sugerujemy Wyrobienie sobie Własnego Indywidualnego Zdania.

Zobacz więcej komentarzy(4)

MSAB Międzynarodowa Społeczna Agencja Badawcza (Niekończąca się Opowieść „Wszyscy dla Wszystkich”)MSAB nie stawia sobie za cel przepychanie się na argumenty, badamy wiele różnych informacji i wiemy, że każdy ma coś do powiedzenia, że ma prawo mieć własne zdanie, my nie wnikamy czy byli to trzej królowie czy mędrcy, wiemy, że takie postacie są wymienione w różnych źródłach, wiemy też, że te źródła były modyfikowane na przełomie wielu lat, ale staramy się to wszystko zweryfikować w jeszcze większej skali. Jeśli chodzi o większość religii z naszych informacji wnioskujemy, że zostały one oparte na systemie solarnym i mają wspólne korzenie to tak bardzo ogólnie, prawie w każdej religii można dostrzec symbole Słońca. „ Patrzysz, ale czy widzisz?” 04.10.2009 12:29

Beata Cerolewicz vege (stop NWO! stop GMO! stop ZAB IJANIU!)bóstwo solarne drzemie w naszej zbiorowej nieswiadomości...pewnie cos w tym jest...słońce to życie04.10.2009 13:35

Konto anonimoweTak, w każdej religii występuje motyw słońca bądź księżyca. Jedynie w prawdziwym chrześcijaństwie nie ma takiego czegoś. Poza tym słońce to ulubiona planeta Lucyfera, dlatego na tabernakulum są umieszczane imiona bogów solarnych Egiptu (którzy już dawno dawno temu zostali osądzeni przez Boga Ojca), monstrancja ma kształt słońca, komunia też, niedziela tzw. dzień święty to po angielsku sunday (dzień słońca), do propaguje się teorię heliocentryczną, która jest uniżeniem godności człowieka. Czemu akurat słońce? Ano temu że jest ono największym materialnym źródłem światła, a Lucyfer to po łacinie ,,niosący światło"05.10.2009 14:20